Toplumun saygı duyması gereken kesimler vardır Yazarlar, sanatçılar, ilim erbabı vs.vs Bunların en önemlisi ise emekli vatandaşlarımızdır. Allah ömür verirse herkes bir gün emekli olacak. Emekli olmasa bile yaşlanacak. Bu durum tabiatın değişmez kuralı olarak Karşımızda bütün heybetiyle durmaktadır. Toplum ahlakının önemli göstergelerinden birisi de Yaşlı bireylerine gösterdiği hassasiyetle ölçülür. Kıdemli vatandaşlar itilip kakılıyor ya da Toplumdan dışlanıyorsa, işin vehamet boyutunda Hatta daha da ilerisini söyleyebiliriz. Gelelim konumuza. İlçemiz merkezinde Emekli Konağı diye bir bina vardı Yaşlı demeyeceğim ‘kıdemli’ kelimesini kullanacağım. Kıdemli vatandaşlarımızın uğrak yerlerinden biriydi Uğramaları gayet normal çünkü onlara hizmet veriyordu. Nezih bir ortam, çay kahve, sohbet muhabbet.. İçecek fiyatları dışarıya göre uygun ve temizdi. Ancak ne hikmetse bu mekan kıdemli vatandaşlara çok görüldü. İşin ilginç tarafı üzeri de kütüphane idi. Bu satırlardan kimse alınmasın. İyi yapılan şeyleri de köşemize taşır ve alkışlarız. Gazetemizde yayınlanan 17.08.2024 tarihli yazıyı okuyun lütfen. Ancak bu binanın bir lokanta hizmetine verilmesi hoş olmamış Binanın ismi ‘Celal Altan’ dı. Celal Altan bir eskil sevdalısı, Eskil’in ilçe olması aşamasında Zamanın belediye yönetimiyle Ankara’ya çadır kurmuş bir kişi. Belediye yönetimi de vefa örneği olarak, ismini yaşatmak için Söz konusu binaya ‘Celal Altan’ ismini vermişti Bu binanın lokantaya dönüştürülmesi nasıl bir akla hizmet Anlamakta gerçekten güçlük çekiyorum. Ayrıca lokanta açılacak bina mı kalmadı da burası seçildi Güzel Türkçemizde iki hecelik bir söz var. VEFA Yalnız, vefa kelimesi İstanbul’daki bir semtin adı değil.