Babadan kazada kaybettiği oğluna duygulandıran şiir ˮGarip Benmişimˮ

Eskilʹin Taşkesik Yaylasıʹnda yaşayan Hatice-Rafet Meral çifti 1994 yılında Hakkari Yüksekovaʹda askerlik yapan oğulları Mehmetʹin şehit olmasıyla birlikte büyük bir hüzün yaşıyor. Oğlunun acısıyla sarsılan baba Rafet Meral Yüksekovaʹya oğlunun kokusuna şehit düştüğü topraklara gidiyor. Sıkıntılı  günler yaşayan baba Rafet Meral Yüksekova dönüşü henüz 45 yaşında yaşamının baharında vefat ediyor. Rafet Meralʹin iki adının da kaderi aynı oluyor ve 17 Nisan 2015 tarihinde kızı Nurhanʹın oğlu (Ünsal Meralʹin oğlu) Rafet meydana gelen kazada yaşamını yitiriyor. Aradan bir yıl geçiyor ki 12 Ekim 2016 tarihinde yine aynı adı taşıyan Ayvaz oğlu Rafet Meralʹde ne yazık ki dedesi ve 20 yaşında şehit düşen amcası ve kuzeniyle aynı kaderi paylaştı ve henüz hayatının baharında yaşama gözlerini kapadı.  Ayvaz oğlu Rafet Meralʹin genç yaşta yaşama veda eden diğer bir yakını dayısı Adil Altan. Merkez Mahallesi eski Muhtarı Osman Altanʹın oğlu Adil henüz 28 yaşında yaşama veda ederek, arkada gözü yaşlı eşle birlikte 3 çocuk bıraktı.  Yaşadıkları bütün acılara rağmen Allahʹa sığınmasını bilen Meral ailesinin acılı ismi Rafetʹin babası Ayvaz, oğlu için yazdığı ˮGariş Benmişimˮ şiiri okuyanları duygulandırıyor. O şiire geçmeden önce okurlarımızda isimlerini zikrettiğimiz isimlerin ruhu için Fatiha istirham ediyoruz. Garip Benmişim güneş günü terkederken akşamın karanlık oluşunu garip sanıyorum. tam hüzünlenirken ben,sokak lambaları aydınlatıyor geceyi. sonra birden kelebekler birikip ışık etrafında dansa başlıyor. anladımki gece garip deyilmiş adeta düğün havasını andırıyor. sabah yine gün doğunca,parkta iki aşık görüyorum. otların arasında gördüğü papatyanın yapraklarıyla seviyor sevmiyor oynuyorlar. tam hüzünlenirken ben papatya garip diye,yeni bir goncasından gül açıyor. anladımki papatyada garip deyil,aşıkları mutlu ettiğine seviniyor. sonra sokak ortasında bir dilenci beliriyor. elini açmış ALLAH rızası için bir sadaka diye yalvarıyor kullara. tam hüzünlenirken ben garip bu diye,köşeyi dönünce kulağıma bir ses geliyor enayiler diye. anladımki dilenci garip deyilmiş.ömründe hiç iki rekat bile namaz kılmamış. ogün akşama kadar dolaştım bir garip bulamadım. aylak aylak yürüyerek eve dönüyordum artık. biryandanda kendi kendime konuşorum ulen bu dünyada garip olan ne. eve gelip duvardaki resminede aynı soruyu sorduğumda anlıyorum. sessizce gözlerime bakıyorsun GARİP BENMİŞİM meğer be oğlum RAFET.